اولین جلسه از سلسله کرسی های آزاد اندیشی (مناظره) "قانون مندی یا قانون من ؟" با رویکرد فلسفی در روز دوشنبه 16 مهر ماه ساعت 10 الی 12 در سالن دکتر تورانی برگزار گردید . 

آقای دکتر قاسم پور حسن درزی و حجه الاسلام آقای دکتر داود مهدوی زادگان به عنوان طرفین مناظره و آقای دکتر میثم قمیشیان کارشناس مجری این برنامه بودند. 

جلسه با قرائت آیاتی از کلام الله مجید و سرود جمهوری اسلامی ایران آغاز گردید. آقای دکتر پورحسن درزی اولین سخنران برنامه بود که در ابتدا با مسبوق به سابقه دانستن قانون در طول تاریخ، ذات قانون را عادلانه دانست و بی قانونی را معادل ظلم تعریف کرد. اما افزود بایدها و نباید ها لزوماً قانون نیست بلکه باید توجیه عقلانی و برآمده از یک آگاهی موثر باشد. وی در ادامه حل مشکلات را تنها در پرتو قانون میسر دانسته، این امر را مستلزم فهم درستی از قانون بیان کرد. دکتر پورحسن درزی مشارکت در تدوین قانون را الزامی دانست و در ادامه اشاره کرد اگر مشارکت در تدوین قانون نباشد، قانون تدوین شده از صافی دموکراسی عبور نکرده است. دکتر پورحسن درزی تاریخ ایران را تاریخ سرکوب قانون و استبداد دانست و افزود فهم نیرومندی از تاریخ نبوده است. 

حجه الاسلام و المسلمین آقای مهدوی زادگان صحبت های خود را با تبیین مفهوم قانون آغاز نمود. ایشان قانون را امری واسط دانست، که امور را ساماندهی می کند. در ادامه قانون مندی را در امور مقدور و اعتباری مثل زندگی شخصی و حیات اجتماعی امکان پذیر دانست یعنی اساسا امور اعتباری فقط با رعایت قانون مندی انجام می شود. از نظر او سه صورت برای قانون مندی می توان متصّور بود اول قانون من( فردی)، دوم قانون ما (جمعی)، سوم قانون او (برتر) در قانون من اعتقاد بر این است که به دلیل برابر بودن همه انسان ها با یکدیگر همه آنها می توانند قانون وضع کنند اما گروهی، انسان قانون وضع کند نزاع پیش می آید قانون ما تسری قانون در جامعه و قانون جمع‌گرا است. در قانون برتر، فرد برتر که مشرف بر جامعه است و بر همه نواقص، علم و آگاهی دارد، واضع قانون است. ایشان با تاکید بسیار بر لزوم تعریف قانونمندی در نظام سیاسی، هر گونه تعریف وضع قانون را خارج از فلسفه سیاسی، بی فایده دانست و مشکل اصلی روشنفکران ما در 200سال اخیر را در تغییر وضع قانونمندِ حاکم بر جوامع غربی، عدم توجه بر فلسفه سیاسی قانونمند حاکم در آن جوامع معرفی نمود. در ادامه دکتر مهدوی زادگان اشاره نمود تاریخ، تاریخ استبداد نیست. استبداد در کلام روشنفکران با استبداد در کلام علما متفاوت است. استبداد در دید روشنفکری یعنی آزاد نیستیم هر چه می‌خواهیم بگوییم. اما همین روشنفکران دوره مشروطه که معتقد به استبداد به معنای عدم آزادی بودند، توانستند پس از 14 سال گذشت مشروطه با استبداد در مناطق کنار بیایند. 

آقای دکتر قمیشیان با جمع بندی صحبت های دو طرف مناظره بیان کرد در ایران بعد از انقلاب امام راحل و رهبر انقلاب همواره مردم را به قانون مداری دعوت کرده اند و همواره در کشور ما نوعی تمرین دموکراسی در جریان بوده است به این معنا که همیشه نتایج حاصل از انتخابات خوب یا بد حاصل رای مردم بوده و به عبارت دیگر شاید برخی روسای جمهور پیروز در انتخابات مورد نظرسران نظام نبودند اما همیشه امام و رهبری بر التزام بر رای مردم تاکید کردند تا مردم با دیدن نتایج حاصل از هر انتخاب خود، در زندگی روزمره و مسائل جامعه در گذر زمان دموکراسی کیفی را تمرین کنند. 

لازم به ذکر است این برنامه با حضور100 نفر از دانشجویان و اساتید مورد استقبال و توجه مخاطبین قرار گرفت.